Nieuws - Bericht uit Ghana
De opbrengst van de collecte tijdens de kerstnachtdienst is gegaan naar het werk van Johanna van Rossum. Zoals u wellicht onderhand weet werkt zij in het Liberiaanse vluchtelingenkamp ‘Boduburam’ te Ghana. In deze brief van Johanna aan ons leest u waaraan het bedrag is besteed en hoe de situatie momenteel in het kamp is.
Winneba (Ghana) januari, 2008
Beste Donkerbroekers,
Ik zit ver van jullie vandaag in een tropisch land, Ghana, waar nu al weken de Harmatan winden woeden en de nachten koud zijn; 22 graden. Alles zit onder het stof en veel mensen zijn verkouden, waaronder ik. Oog- en oorontsteking en een verstopte neus, maar verder geen klachten. Voor veel mensen is een goede gezondheid geen vanzelfsprekendheid en een medische behandeling al helemaal niet. Ik ben keurig netjes volgens Hollandse maatstaven verzekerd, voor vluchtelingen bestaat zoiets niet.
Zie ook de foto's in het fotoboek!
Nog steeds veel vluchtelingen
Het is nu drie jaar geleden dat ik aankwam in het Liberiaanse vluchtelingenkamp Buduburam. Na de hevige en langdurige burgeroorlog o.l.v. Charles Tailer zitten er nog steeds 40.000 Liberianen in het kamp en zij wachten tot ze terug kunnen naar huis. Tenminste, áls er nog een huis voor hen is, want voor veel mensen is huis en haard leeggeplunderd of afgebrand. Het is bijna niet voor te stellen wat een oorlog en de gevolgen ervan betekent in de harten van mensen. Die zijn vaak gebroken, gewond en verscheurd. Als missionaris probeer ik hoop door te geven. Het trainen van mensen op een technische school is een voorbeeld hiervan. Hierdoor kunnen ze een praktisch vak leren waarmee ze aan de slag kunnen (autotechniek, timmeren, landbouw, architectuur en technisch tekenen, naaien, zeep maken, bijen houden, elektrotechniek etc.).
Erbarmelijke omstandigheden
Om even terug te komen op de gezondheid; er breken hier geregeld armoedeziektes uit zoals malaria, cholera en tyfus. Er zijn geen toiletten in het kamp en er is geen waterleiding. Mensen zijn echt arm en leven dag in dag uit onder erbarmelijke omstandigheden. In noodgevallen sta ik paraat en probeer dan iemand medisch en moreel te ondersteunen. Heel concreet heb ik het gedoneerde geld uit Donkerbroek besteed aan Vivian, een alleenstaande moeder van 24 jaar. Vivian was het voormalig gedwongen 'liefje' van een kindsoldaat die in het rebellenleger heeft gevochten Ze heeft tuberculose en werd bij me gebracht toen ze al niet meer op haar benen kon staan en sterk vermagerd was. Vorige maand werd bekend dat ze naast tuberculose, ook leverkanker heeft. Een aflopende zaak, helaas.. We geven haar nu pijnstillers om de laatste weken dragelijk te maken en proberen opvang voor haar zoontje Faith van vier te vinden.
In het ziekenhuis een caretaker nodig
In een ziekenhuis krijg je in Ghana alleen een bed (zonder lakens). Het wassen, voeden en verzorgen moet je dus zelf regelen. Dit betekent dat er een zogenaamde caretaker mee moet; iemand die voor je zorgt. Deze persoon moet ook eten ontvangen en ergens kunnen slapen. De gehele collecte heb ik aan Vivian, haar zoontje Faith, en de caretaker besteed. De ziekenhuisprocedure heeft een week of vier in beslag genomen. Vivian is nu weer thuis en we verzorgen haar zo goed mogelijk; zo hebben we een nieuw matras gekocht en een goed muskietennet. We bidden met haar, zingen soms een lied en willen Vivian vooral laten zien dat we voor haar zoontje de zaken goed regelen (school, opvang, eten, slapen, een gezin waar hij opgenomen kan worden). Vivian weet niet dat ze stervende is, in een Afrikaanse setting is het ongebruikelijk om daar openlijk over te praten. Ook is de westerse wetenschap hier ondergeschikt aan de spirituele wereld, waardoor de voorspelling van de (Nederlandse) dokter in het kamp, niet wordt geloofd. Hierdoor weet ik alleen dat Vivian nog een aantal weken te leven heeft. Met de opbrengst van uw collecte redden we helaas niet Vivian, maar haar zoontje Faith kunnen we hiermee de eerst komende tijd van eten voorzien.
Ik wens u alle goeds vanuit Ghana.
Johanna van Rossum
Geplaatst op: 31 Januari 2008