Nieuws - De moed van veranderen
Afgelopen zomer was Joke van Rossum voor twee maanden in Nederland. Op een septemberavond was zij te gast in Donkerbroek en heeft toen gesproken over haar wonen en werken in het Liberiaanse vluchtelingenkamp Buduburam te Ghana. Zij is inmiddels een aantal maanden terug in Ghana en heeft haar werk direct weer opgepakt. Met als hoofdtaken het begeleiden van een veertigtal Liberianen, het runnen van een technische school en het managen van een authentiek gospelkoor. En verder allemaal ‘bijzaken’ zoals assisteren bij nachtelijke bevallingen, spoedoperaties en vele andere noodgevallen die op haar pad komen.
Dagboekverslag
Een gedeelte uit haar dagboekverslag, dat Joke om de zoveel tijd rondstuurt, geeft haar terugkomst in het kamp weer. Dit betekende ook direct de start van de hulpvragen:
‘De twee maanden in Nederland heb ik heel fijn nergens aan hoeven te denken. Heb ik even in de Efteling geleefd en ben overal gruwelijk verwend. Ik had geen verantwoordelijkheid, zag geen armoede, geen hulpvragen, was ontlast. Dat is over: keihard over en uit. Dit is de realiteit, ik ben er weer. Ik leg het de jongens uit. Ze zeggen dat ze het begrijpen, wat ik betwijfel: wat weten zijn nou van The Land of Plenty? Wat kunnen zij zich nou voorstellen hoe ik ongemerkt gehecht ben geraakt aan al die orde, die regelmaat, die schoonheid, kwaliteit, kunst, denkniveau en luxe. Dat kunnen ze zich niet voorstellen, verwacht ik ook niet van ze. Ik raap mezelf weer bij elkaar en beloof dat ik zal zoeken naar dertig euro per maand om het zaakje rond te krijgen. Ik ga naar het internetcafé waar het druk en warm is, en alles elletraag gaat. Met het openen van mijn mailbox verschijnt er een prachtige mail, waarin iemand mij ongevraagd een paar tientjes per maand aanbiedt. Wauw, Godzijdank, deze jongens zijn gered, ik heb het rond. Dan maar super trage email, als de boodschappen maar fijn zijn. En dat bedoel ik niet alleen financieel. Fluitend verlaat ik het pand en ga naar huis, eten koken.’
Scholing is de sleutel voor verandering
Joke wil in haar own small way het beste bij de mensen in het kamp naar boven halen. Het werk is niet altijd gemakkelijk, maar de vorderingen, de hoopvolle mensen en de mails met fijne boodschappen, zorgen er voor dat ze het werk in en om het kamp nog steeds als rijkdom ervaart. Momenteel richt zij zich vooral op scholing en ziet dit als dé sleutel tot elke verandering. Ze focust zich op de school en/of studiebeurzen voor de meest kwetsbare groepen zoals de ex-kindsoldaten, weduwen en teenage mothers in het kamp. Om hun leven weer inhoud te geven, moeten zij een eigen bestaan zien op te bouwen. Scholing maakt dit mogelijk, heel praktisch en concreet. Ook is kennis erg belangrijk om Liberia weer op te bouwen na de lange burgeroorlog.
Deze kort update over het leven van Joke van Rossum wil ik afsluiten met een gebed, dat Joke mij onlangs stuurde:
God,
Geef mij de berusting om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen,
De moed om de dingen te veranderen als ik dat kan
En vooral de wijsheid om onderscheid tussen die twee te maken.
Amen.
Andel de Haan
Geplaatst op: 14 November 2007