Overdenking

OVERDENKING Over het water en de zee

“En de zee zal niet meer zijn!”.

In onze belevingswereld zit daar niet zo veel verschil tussen. Water of zee! Wat maakt dat nou uit. De zee is toch gevuld met water. Wij denken al gauw aan zwemmen, aan pootje baden aan het strand, aan vakantie en genieten. Wie houdt niet van de zee? Zodra je je begeeft in het landschap van de Bijbel wordt het anders. Woorden krijgen in dat Bijbelse landschap soms een andere lading dan in ons dagelijks leven.
Wij dominees krijgen wel eens het verwijt dat we spijkers op laag water zoeken. “Jullie graven zo diep”, klinkt het wel eens. “Jullie maken het zo moeilijk!”. En wij dominees verzuchten wel eens: “En jullie missen zoveel moois uit de Bijbel!”.

“En de zee zal niet meer zijn!”.

Deze woorden lees je in Openbaringen. Als kind dacht ik dus dat daar in die vernieuwde hemel en aarde geen water zou zijn. Want de zee is toch vooral water. En toen raakte ik wel eens het spoor bijster. Op andere plaatsen in Openbaringen lees je dat er wel water is. Dat staat toch haaks op elkaar, dacht ik in alle onschuld. Maar dan ga je er meer van ontdekken. Water heeft vele kanten. Moeder die de planten in de vensterbank water geeft, weet dat die plantjes zonder water dood gaan. Ja, water. Dat geeft leven. Zonder water geen leven. Maar als die zelfde moeder met haar jongste dochtertje van 2 jaren oud naar het zwembad gaat, dan ziet ze heel ander water. Ja, natuurlijk ziet ze water dat zoveel speelplezier geeft. Maar moeders hart vertelt ook iets anders over dat water. Moeder houdt haar kleintje angstvallig in de gaten. Want ze weet dat een kleintje van 2 zo maar in dat water kan verdrinken. Dat levenbrengende water is tegelijkertijd ook dodend water. Ook de Bijbel spreekt over die beide kanten van het water. Wanneer je in openbaringen leest: “En de zee zal niet meer zijn”,  dan zegt de Bijbel dat het water zijn dodende macht kwijt geraakt is. En als je leest van de bomen die staan aan waterbronnen en 12 keer per jaar vrucht geven dan hoor je dat het water eens te meer leven voortbrengt. Zo blijkt het water een heel rijk beeld te zijn. In Genesis 1 bevochtigd een damp de aarde. Maar in het Noach verhaal blijkt het water de vernietiging van de vernietigende krachten te zijn. Israël loopt tussen de muren van het water door. Ze lopen als het ware dwars door de doodskist heen om het Beloofde Land te betreden. En in Psalm 1 lees je van mensen als bomen geplant aan waterstromen. Een mens bezig om uit de Bron te drinken. Want de woorden van God zijn voor de ziel van mensen wat water is voor droog en dor land. En als Jezus gezien wordt, lopend over water, dan is dat meer dan een natuurkundig kunstje dat Hij doet. Nee, het is een verhaal van Opstanding. Van leven de dood te boven. Dat leven in een wereld waar de zee beroofd is van zijn dodende macht.
 
Water zal in veel vakanties een grote rol spelen. Water brengt één en al leven. Of je er nou in zwemt of je doet aan rafting. Wat geeft het water veel speelplezier. En we gunnen het elkaar van harte. We leven er helemaal aan op. Wat brengt water toch verfrissing, nieuw leven en nieuwe fut. Water speelt jammer genoeg tijdens vakanties ook altijd weer die ander rol. De boot slaat om in woelig water en de mensen hebben niet genoeg kracht om de golven de baas te zijn. Nee, de golven zijn jou de baas. Het water is sterker dan jij. Die vijver. Al zo lang had je plannen om de vijver te dichten. Of – nu de kinderen groter worden – het gevaarlijke te verkleinen. Maar ja. het zal altijd. Te vaak lees je dat het kleine kind gevonden is in de vijver.
 
“En de zee zal niet meer zijn!”
 
Regelmatig zie ik in onze omgeving reeën. Gemakshalve zeg ik maar herten. En dan denk ik al snel aan dat hert dat verlangt naar water. Zoals een hert dat verlangt naar water zo verlangt mijn ziel naar U o God. 
Dat is een levend verlangen dat we een vernieuwde hemel en aarde verwachten. Dat we reikhalzend uitzien naar de wereld waarin het kwaad ontkracht is. Open Doors vertelt steeds weer van schrijnende momenten. Volgelingen van Jezus worden vervolgd. En toch blijven ze volharden in hun geloof. Een ander zegt dan gemakkelijk: “Nou dan zweer je dat geloof toch af! Wat kan jou het schelen.” Ja, dat zeggen wij die groot geworden zijn in de luxe situatie van vrijheid alom. Wij die amper weten wat oorlog en bezetting is.
En zij … . Ja, zij zien zichzelf als een dam die ze opwerpen tegen de oprukkende en vernietigende zee.
 
“En de zee zal niet meer zijn!”.
 
De gemeente van Jezus werpt een dam op tegen de oprukkende en vernietigende zee.
 
“En de zee zal niet meer zijn!”.
 
Dat begint vandaag al.
Als jij het water niet de baas bent
dan is het water jou de baas.
 
We leven in een wereld waar de zee nog is.
Met die sprankelende en plezierige kant. Geniet volop.
Maar ook met die destructieve kant.
Leer zwemmen. Pas goed op de kleintjes en haal geen halsbrekende toeren uit.
Lieve allemaal.
Kom veilig weer thuis.
Als vernieuwd mens, boordevol elan en nieuwe inspiratie.
Wees een dam tegen het kwaad.